این پژوهش با هدف بررسی ارتباط مهارت های ارتباطی با راهبرد مدیریت حل تعارض در مدیران دوره متوسطه، از دیدگاه دبیران آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختیاری انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه مورد بررسی شامل 340 نفر از دبیران استان منتخب است که با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفی طبقه ای- نسبی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بارتون جی ای و راهبرد مدیریت حل تعارض رابینز که ضریب پایایی آنها به وسیله آزمون کرانباخ به ترتیب 81% و92.8 % بدست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از اثر لامبدای ویکنز، رگرسیون چند متغیره، تحلیل واریانس چند متغیره، و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. نتایج نشان داد بین مهارت های ارتباطی با راهبردهای مدیریت حل تعارض در سطح P£0.05 ارتباط معنادار وجود دارد. هم چنین بین سابقه با انتخاب راهبردهای مدیریت حل تعارض تفاوت معنادار مشاهده شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید. 

تعارض مهمترین عارضه رفتار گروهی می باشد. مدیری که اصول اساسی تعارض و مذاکره را می داند، دارای آمادگی بیشترین خواهد بود تا به طور موفقیت آمیز با این موقعیتهای اجتناب ناپذیر، برخورد کند. مدیریت تعارض، شناخت و اداره تعارض بع صورتی معقول، منصفانه و کار است. تعارض می تواند با استفاده از مهارتهایی چون ارتباطات موثر، حل مساله و مذاکره مدیریت شود. قبل از هر چیز برای اداره تعارض باید آن را شناسایی و تجزیه و تحلیل کرد و علل ایجاد تعارض را مورد بررسی قرار داد. پس از تشخیص تعارض و علل آن، نکته کلیدی در مدیریت تعارض، انتخاب سبک مناسب جهت بهره برداری موثر از آن است. زیرا توانایی برخورد با تعارض و اداره آن، در موفقیت مدیران سازمان ها نقش ارزنده ای دارد. اگر تعارض ها سازنده باشند، موجب بروز افکار نو و خلاق می شوند و زمینه تغییر و نوآوری و تحول سازنده را در سازمان فراهم می سازند و در نهایت به مدیریت کمک می کنند تا به اهداف سازمانی خویش نایل آید. در این مقاله سعی بر آن است که مفهوم تعارض، سیر تکاملی اندیشه تعارض، رابطه تعارض و عملکرد، انواع و علل تعارض مورد بررسی قرار گیرد. پس از آن مدیریت تعارض و فنون و راهبردهای مدیریت جهت اداره موثر تعارض مورد بحث قرار خواهد گرفت. امید است مورد استفاده مدیران و دست اندر کاران سازمان ها قرار گیرد.

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه ای راهبردهای حل تعارض بین فردی در رابطه تعارض والد نوجوان و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر انجام شد. در یک طرح همبستگی، 248 دانش آموز پسر به فرم نوجوان پرسشنامه سنجش تعارض والد نوجوانان (اسدی یونسی، مظاهری، شهیدی، طهماسیان و فیاض بخش، 1390)، سیاهه سبک حل تعارض (کاردک، 1994) و سیاهه سازگاری دانش آموزان (سینها و سینگ، 1993) پاسخ دادند. به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل پیشنهادی از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه ای نسبی راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی حل تعارض بین فردی در رابطه بین تعارض والد نوجوان و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان پسر با داده ها برازش مطلوبی دارد. افزون بر آن، نتایج نشان داد که در مدل مفروض، تمامی وزن های رگرسیونی از لحاظ آماری معنادار بودند و متغیرهای پیش بینِ تعارض والد نوجوان و راهبردهای حل تعارض، 65 درصد از واریانس نمرات متغیر سازگاری تحصیلی را تبیین کردند. نتایج با تأکید بر نقش کیفیت تعامل های درون فردی در بافت خانواده نشان داد که بخشی از پراکندگی بین قلمروهای مفهومی تعارض والد نوجوان و سازگاری تحصیلی از طریق تغییر نمرات راهبردهای حل تعارض های بین فردی قابل تبیین است.

زمینه و هدف: تعارضات بین والد-نوجوان اگر به شیوه صحیح حل نشود، تداوم تعارض را در پی دارد؛ همچنین ممکن است شکل آسیب زا به خود بگیرد و این خطر وجود دارد که خانواده به دسته بندی های مخالف همدیگر تبدیل شود. هدف این پژوهش تبیین راهبردهای حل تعارض والد-نوجوان از دیدگاه والدین بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع کیفی بود که به شیوه نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه مطالعه شده، والدینی از شهر یزد بودند که با نوجوانان خود تعارض داشتند. در سال های 1397 و 1398پانزده مدرسه (هفت مدرسه دوره متوسطه اول و هشت مدرسه دوره متوسطه دوم) به صورت تصادفی انتخاب شد. در ادامه از سوی مدارس، والدینی که با نوجوان خود دچار تعارض بودند و نیاز به خدمات مشاوره ای داشتند، معرفی شدند. روش نمونه گیری هدفمند بود. داده ها ازطریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته و اشباع نظری پس از مصاحبه با 29 والد (نوزده مادر و ده پدر) جمع آوری شد. مدت زمان هر مصاحبه بسته به شرایط شرکت کنندگان از 45تا60 دقیقه متغیر بود. به منظور تحلیل استقرایی داده ها، رویکرد عینی گرای استراوس و کوربین به کار رفت. یافته ها: یافته های پژوهش شامل 62 مفهوم، ده مقوله فرعی و سه مقوله اصلی (انفعالی، مخرب، کارآمد) به منظور تبیین مقوله مرکزی تحت عنوان تاکتیک های حل تعارض بود. راهبردهای اجتنابی و خدمتکارانه مربوط به راهبردهای انفعالی، راهبردهای ایتلاف گرایانه، سلطه گرایانه، مقابله ای و سرکوب گرایانه مربوط به راهبردهای مخرب، راهبردهای معنویت گرایانه، موتلفانه، مصالحه گرایانه و توافقی مربوط به راهبردهای کارآمد این پژوهش بود. نتیجه گیری: تجارب، دانش، باورها و ارزش های افراد راهبردهای مختلفی را برای حل تعارض بین والد-نوجوان پیش روی آن ها می گذارد که این راهبردها گاهی مخرب، گاهی منفعل و گاهی کارآمد است؛ بنابراین فهم راهبردها برای جلوگیری از آسیب فرد، خانواده و اجتماع ضرورت دارد.

مقدمه: خودکارآمدی قضاوت فرد در مورد توانایی هایش برای انجام یک عمل می باشد. تجارب تسلط بر امور موثرترین منبع برای ایجاد حس خودکارآمدی قوی در افراد است. شیوه تصمیم گیری افراد در هنگام مواجهه با تعارض می تواند سازنده یا مخرب باشد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی و راهبردهای مدیریت تعارض در پرستاران بیمارستان مرکزی نفت تهران انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی - همبستگی، 91 پرستار به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته اطلاعات جمعیت شناسی، «مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتزر و جروسلم» «GSE-10: Generalized Self-Efficacy Scale, Schwarzer & Jerusalem» و «ابزار مدیریت تعارض ارتباط سازمانی پوتنام و ویلسون» «Organizational Communication Conflict Instrument, Putnam & Wilson» استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 صورت گرفت.یافته ها: طبق نتایج حاصله، میانگین امتیاز خودکارآمدی پرستاران 29.82 و میانگین نمره راهبردهای مدیریت تعارض به ترتیب میزان کاربرد شامل: راهبرد راه حل گرایی (4.85)، راهبرد عدم مقابله (3.88) و راهبرد کنترل (3.39) بوده است. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر خودکارآمدی و راهبرد مدیریت تعارض راه حل گرایی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (P=0.04)، اما بین متغیر خودکارآمدی با راهبردهای مدیریت تعارض عدم مقابله و راهبرد کنترل همبستگی آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از انجام این مطالعه نشان داد که بین خودکارآمدی و راهبردهای اثربخش مدیریت تعارض همبستگی وجود دارد. برگزاری کارگاه های آموزشی در زمینه خودکارآمدی و آشنایی با روش های مدیریت تعارض، برای پرستاران پیشنهاد می گردد.

در پژوهش حاضر، تاثیر رضایتمندی زناشویی و راهبردهای حل تعارض والدین بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، تعداد 250 مادر از دو گروه مناطق 1 تا 10 و 11 تا 20 تهران به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های رضایتمندی زناشویی انریچ، راهبردهای حل تعارض اشتراوس و معدل نیمسال گذشته دانش آموزان جهت سنجش پیشرفت تحصیلی آنان استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات همبستگی با تاکید بر رگرسیون بود. نتایج پژوهش نشان داد که:- بین رضایتمندی زناشویی مادران و پیشرفت تحصیلی فرزندان، رابطه مثبت معنادار وجود دارد.- راهبرد حل تعارض سوء رفتار والدین (مادر و پدر) با پیشرفت تحصیلی فرزندان، رابطه منفی معنادار دارد.- راهبرد حل تعارض سوء رفتار همسر (پدر) پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی پایین فرزندان است.